Ενδο-Ακαδημαϊκά - Ανθολόγιο δημοσιευμένων κειμένων και μερικά ερωτήματα-ερωτηματικά για τον μαγικό κόσμο των διεθνολόγων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό

 

(για μετάβαση κλικ στον τίτλο)

1. «Προκατάληψη, δηλαδή αυτοευνουχισμός» (Χρ. Γιανναράς)

2. Το χοιροστάσιο του δημόσιου διαλόγου (Δ. Τσάτσος)

3. Επιστημονικοί Αλήτες (Χρ. Ροζάκης)

4. Οι ειδικοί των ταξινομήσεων και των κατηγοριοποιήσεων (Δ. Κώνστας)

5. "Ζούγκλα και ανθρωποφάγοι" (?;?;)

6. Έλληνες συνταγματολόγοι και επιστολή του Κύπρου Παλληκαρίδη 25.4.04

7. Άγνωστος τρικυμισμένος εγκέφαλος

8. Ελληνικές και ξένες ακαδημαϊκές ζούγκλες

 

Αυτή η σελίδα σκοπό έχει να διεγείρει την φαντασία για την θαυμαστή ζούγκλα των κοινωνικών επιστημών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Θα εμπλουτίζεται συνεχώς και γι' αυτό ζητούμε την βοήθειά σας. Όπως υποστηρίχθηκε στο βιβλίο μας Οι διεθνείς σχέσεις ως αντικείμενο επιστημονικής μελέτης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (κλίκ για μετάβαση), εντείνονται και οξύνονται τα προβλήματα ανάπτυξης των διεθνών σπουδών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Λόγω της ιδιομορφίας της διεθνούς πολιτικής αυτός ο εύθραυστος κλάδος των κοινωνικών επιστημών εύκολα διολισθαίνει στον ανορθολογισμό και στην προπαγάνδα  Στην σελίδα αυτή θα φιλοξενούμε σχόλια τα οποία δείχνουν διολίσθηση αυτού του ευαίσθητου επιστημονικού κλάδου αλλά και ευρύτερα των κοινωνικών επιστημών στο βούρκο των προπαγανδιστικών ιδεολογικοπολιτικών εκλογικεύσεων. Παρακαλούμε όσους έχουν σχόλια ή κείμενα τα οποία θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν να μας τα αποστείλουν στο info@ifestos.edu.gr

 

1. «Προκατάληψη, δηλαδή αυτοευνουχισμός» (Χρ. Γιανναράς)

Ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς, περιγράφοντας με ενάργεια χείριστα πρότυπα ακαδημαϊκά μεταμφιεσμένων προπαγανδιστών έγραψε τα εξής:

 «Δεν μας εκπλήσσει που ο ιδεολογικά προκατειλημμένος, άλλα διαβάζει και άλλα καταλαμβαίνει. (…) Όταν διαβάζει με προκατάληψη ο ιδεολογικά παγιδευμένος, καταλαβαίνει αυτά που ο ίδιος θα ήθελε να λέει το κείμενο δίχως να αντιλαμβάνεται αυτά που το κείμενο πράγματι λέει. Αν του χρειαστεί να παραπέμψει στο κείμενο που διάβασε, επιλέγει λέξεις αποσπασματικές διατυπώσεις για να συγκροτήσει, με γλωσσικό υλικό του κειμένου, τις θέσεις που η ιδεολογική του προκατάληψη έχει αποφασίσει ότι πρέπει να εκφράζει το κείμενο. (…) Η εκλογή και η εξέλιξη ενός διδάσκοντος διευκολύνεται καίρια αν έχουν κατατεθεί δημόσια από τον υποψήφιο δηλώσεις ή τεκμήρια πιστότητας στην ιδεολογία που συσπειρώνει την πλειοψηφία των διδασκόντων» [σημείωση: Που συμμετέχουν στα εκλεκτορικά σώματα]. Διευκολύνεται η εκλογή και εξέλιξη αν προϋπάρχουν δημοσιεύματα σε συγκεκριμένες (όχι οποιεσδήποτε) εφημερίδες. Αν ο υποψήφιος έχει επανειλημμένα συνυπογράψει στις λίστες των ίδιων πάντα “διανοουμένων” που διαμαρτύρονται για κάθε παραβίαση ή αμφισβήτηση των ιδεωδών του νεοταξικού διεθνισμού. (…) Όταν θυσιάζεται η κριτική σκέψη στον βωμό οποιασδήποτε στράτευσης, πρώτο και θλιβερό θύμα είναι ο θύτης. Δεν υπάρχει τραγικότερο κατάντημα από τον αυτοευνουχισμό του “διανοούμενου” ανθρώπου «Προκατάληψη, δηλαδή αυτοευνουχισμός», Καθημερινή, 18.3.2001».

[Χείριστα πρότυπα περιγράφονται λεπτομερώς στο βιβλίο ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ διαδροµή, αντικείµενο, περιεχόµενο και γνωσιοθεωρητικό υπόβαθρο (για τα περιεχόμενα βλ. την σελίδα 7 ή κάντε κλικ εδώ)]

2. Το "χοιροστάσιο" του δημόσιου διαλόγου (Δ. Τσάτσος)

[ενώ ακόμη και η ζούγκλα υπόκειται σε κάποιους κανόνες ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα τους στερείται:] «Ο διάλογος καθορίζεται από τους οπλοφορούντες. Με τους οπλοφορούντες συμφωνείς ή εκτελείσαι. Χυδαιογραφούντες και χυδαιοπραγούντες αλλά και έμμεσα όσοι τους στηρίζουν (…) γενικεύουν τον διάλογο καθιστώντας έτσι πολλούς τμήμα μιας διαδικασίας που θυμίζει και μυρίζει χοιροστάσιο» (Το ΒΗΜΑ, 5.11.1995).

Ποιο είναι άραγες το πιο μυρωδάτο ακαδημαϊκό χοιροστάσιο της Ευρώπης...

3. "Επιστημονικοί Αλήτες" (Χρ. Ροζάκης)

«Υπάρχει μια κατηγορία αλητών, με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, δηλαδή μια κατηγορία ανθρώπων που χρησιμοποιούν, χωρίς καμία απολύτως γνώση του αντικειμένου, την ευκαιρία που τους δίνεται στα μέσα ενημέρωσης ή από διάφορους τρόπους επικοινωνίας και που τελικά ζημιώνουν. Πόσες φορές βγαίνει κανείς έξω από τα ρούχα του , ακούγοντας τις διάφορες ανοησίες και τις τεχνικές παρανοήσεις που γίνονται και τα ακραία συμπεράσματα που με κανένα τρόπο δεν θα έπρεπε να έχουν βγει». Επετηρίδα 1996, Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, Πάντειο Πανεπιστήμιο, (Σιδέρης, Αθήνα 1996), σ. 84.

Ποιους να εννοεί άραγες ο Χρήστος Ροζάκης....

4. Οι ειδικοί των ταξινομήσεων και των κατηγοριοποιήσεων (Δ. Κώνστας)

«Θα ανέμενε κανείς ότι σε έναν τόπο όπου σπανίζει το μέτρο και περισσεύει η υπερβολή κύριο μέλημα επιστημόνων με αρμοδιότητα στον ευαίσθητο τομέα της εξωτερικής πολιτικής θα ήταν η εδραίωση στη χώρα μας μιας διεθνώς ανταγωνιστικής επιστημονικής κοινότητας και η διαλεκτική σύνθεση επιστημονικών απόψεων που πιθανόν να ήταν χρήσιμη στους ασκούντες πολιτική. Το τελευταίο που χρειάζεται μια χώρα σε στιγμές όξυνσης των εθνικών κινδύνων είναι η απόπειρα έγκριτων επιστημόνων να στριμώξουν τις αντίθετες από τις δικές τους απόψεις σε κατηγορίες με αγοραίες ετικέτες, π.χ. εξισώνοντας τον “ρεαλισμό” –την προσέγγιση που ακολουθεί η συντριπτική πλειονότητα των διεθνολόγων σε ολόκληρο τον κόσμο– με τον “εθνικισμό” και τον “υπερπατριωτισμό” και σε λίγο –γιατί όχι;– με το φασισμό!» (Καθηγητής Δημήτρης Κώνστας, Ελευθεροτυπία, 31.3.1996).

Ποιος να είναι άραγες ο πρωταθλητής-διεθνολόγος των ταξινομήσεων και των κατηγοριοποιήσεων ...

5. "Ζούγκλα και ανθρωποφάγοι" (Συγγραφέας?;?;)

«Ο καλός μου συνάδελφος [δηλαδή ο υποφαινόμενος Π. Ήφαιστος] μου φέρνει στον νου ένα ανέκδοτο. Μια φυλή ανθρωποφάγων συλλαμβάνει τρεις καθηγητές πανεπιστημίου. Ο φύλαρχος τους πληροφορεί ότι σύντομα θα μετατραπούν σε ένα εύγεστο λουκούλλειο γεύμα. Τους πληροφορεί επίσης ότι έχουν δικαίωμα να εκφράσουν μια τελευταία τους επιθυμία. Ο πρώτος ζητεί να του φέρουν να πιει ένα ποτήρι κόκκινο κρασί! Ο δεύτερος ζητεί να του δοθεί η ευκαιρία να αναπτύξει διεξοδικά και εξαντλητικά το κυρίαρχο θουκυδίδειο παράδειγμα και τις υποθεωρίες του α) της παγκόσμιας κυβέρνησης, β) της ισορροπίας δυνάμεων και γ) της συλλογικής ασφάλειας. Και ο τρίτος διακόπτοντας αναφωνεί: “Παρακαλώ θανατώστε με αμέσως και οπωσδήποτε πριν ξανακούσω ξανά την περισπούδαστη ανάλυση του έγκριτου συναδέλφου” (Η Καθημερινή, ...).

Συνιστώ στον συγγραφέα αυτού του κειμένου να μην διαβάσει το βιβλίο ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ διαδροµή, αντικείµενο, περιεχόµενο και γνωσιολογικό υπόβαθρο. Κυρίως επειδή θα αναλογιστεί τι έκανε μια ζωή με αποτέλεσμα να προτιμήσει, ενδεχομένως, να επανέλθει στην ζούγκλα και στους ανθρωποφάγους...

6. Έλληνες συνταγματολόγοι και επιστολή του Κύπρου Παλληκαρίδη 25.4.2004

«Κ Ήφαιστε, εσείς οι πανεπιστημιακοί δεσμεύεστε από πάγιους δεοντολογικούς κώδικες, από το ρωμαϊκό ρητό scripta manent, από την ανάγκη θεμελίωσης των θέσεών σας και από την υποχρέωση να μην εκτοξεύετε ύπουλες εκλογικεύσεις οι οποίες αν μη τι άλλο φανερώνουν δειλία και φυγή μπροστά στην ευθύνη που έχετε και που σας υποχρεώνει να είσαστε συνεπείς με όσα γράφετε και δηλώνετε. Εσείς κύριε Ήφαιστε και αρκετοί άλλοι που παραμένουν στις επάλξεις των επιστημονικά θεμελιωμένων αναλύσεων γνωρίζω ότι καταβάλλετε προσπάθεια να τηρείτε αυτά τα πάγια κριτήρια δεοντολογίας αλλά δυστυχώς πολλοί άλλοι συνάδελφοί σας και/ή πολιτικά πρόσωπα δεν το κάνουν. Γι’ αυτό κατανοώ την θέση που εκφράσατε στο κεφάλαιο 8 του βιβλίου σας «Οι διεθνείς σχέσεις ως αντικείμενο επιστημονικής μελέτης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό», όπου κάνατε την εκτίμηση ότι ο ακαδημαϊκός χώρος παρακμάζει ολοένα και περισσότερο και ότι οι ακαδημαϊκοί τίτλοι εξελίχθηκαν περισσότερο σε πολιτικοκοινωνικό εφαλτήριο και λιγότερο σε μέσο καλλιέργειας της επιστημονικής γνώσης και των σπουδαίων ιδεών. Όσον αφορά λοιπόν το σχέδιο Αναν πολλοί συνάδελφοί σας οι οποίο ανακόλουθα σήμερα έγιναν χανανικότεροι του Ανάν προγενέστερα είχαν εκστρατεύσει κατά πολύ πιο ήπιων, σε σύγκριση με το σχέδιο Αναν, προτάσεων. Εγώ μάλιστα, κύριε Ήφαιστε, σας πληροφορώ ότι ως κύπριος επιχειρηματίας «ειδικών προϊόντων» βοήθησα νέους ανθρώπους-επιστήμονες στην Αθήνα για να εξελιχθούν κοινωνικοπολιτικά με την ελπίδα ότι οι καλές τους ιδέες θα βοηθούσαν στην ειρηνική-βιώσιμη λύση του κυπριακού. Με οδύνη όμως βλέπω τώρα κάποιους να προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι όχι μόνο της διχοτόμησης αλλά και της τουρκοποίησης του νησιού με θέσεις και δηλώσεις που είναι τουλάχιστον δειλόψυχες και στοχαστικά ανέντιμες. Άκουσα για παράδειγμα κάποιους να ισχυρίζονται ότι «δεν θα δέχονταν το παρόν σχέδιο αν δεν επρόκειτο η Κύπρος να ενταχθεί στην ΕΕ». Εγώ λοιπόν κ Ήφαιστε ο οποίος δεν είμαι παρά ένας επιχειρηματίας ο οποίος αποφοίτησα πριν από πολλά χρόνια κάποιο ασήμαντο πανεπιστήμιο, γνωρίζω τα εξής: Πρώτο, τέτοιο «Σύνταγμα» όπως αυτό που πρότεινε ο Κόφι Αναν δεν το έχει κανένα άλλο κράτος και πολύ περισσότερο κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος. Δεν το ξέρουν αυτό οι έλληνες συνταγματολόγοι!; Δεύτερο, αν γινόταν αποδεκτό το σχέδιο Αναν η ένταξη στην ΕΕ εξουδετερώνεται πλήρως μιας και υπάρχουν όχι μόνο πολλές μακρόχρονες εξαιρέσεις από την κοινοτική έννομη τάξη αλλά και πολλές μόνιμες και μάλιστα επί θεμελιωδών ζητημάτων. Τρίτο, η εσωτερική-εξωτερική κυριαρχία και η λαϊκή κυριαρχία της Κύπρου καταλύονται περίτεχνα, αποτελεσματικά, κατασταλτικά και παντοτινά. Δεν το ξέρουν αυτό οι συνταγματολόγοι μας!; Τέταρτο, δεν διάβασαν κάποιοι συνάδελφοί σας (ή μήπως επιστημονικά ανέντιμα υπεκφεύγουν;) ότι σε τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις ζητείται από τους «συμπρόεδρους» να αποστείλουν επιστολές με τους οποίους καταστέλλονται παντοτινά πολλές κατακτήσεις του ανθρώπινου πολιτισμού, δηλαδή τα ανθρώπινα δικαιώματα! Πως δηλαδή η ένταξη στην ΕΕ θεραπεύει τα κακά του σχεδίου Αναν αφού υπάρχουν μακρόχρονες αλλά και μόνιμες εξαιρέσεις από το κοινοτικό κεκτημένο και αφού ρητά καταστέλλονται οι νομικοί και πολιτικοί πυλώνες του ευρωπαϊκού νομικού και πολιτικού πολιτισμού όπως οικοδομήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες!!; Πέμπτο, πως μπορεί ένας επιστήμονας και/ή πολιτικός να λέει –και στην συνέχεια να είναι ήσυχος με την συνείδησή του– ότι η ένταξη θα βελτιώσει την λύση όταν συντελείται έγκλημα πολέμου με την παντοτινή νομιμοποίηση των εποίκων και των τετελεσμένων της βίας! Έκτο, πως το σχέδιο Αναν συνάδει με την ιδιότητα του πλήρους μέλους της ΕΕ όταν η Κύπρος θα έχει παντοτινά –και αυτό θα αποτελεί θεμελιώδη νόμο της ΕΕ– αντιδημοκρατικές δομές οι οποίες αναιρούν-ανατρέπουν οτιδήποτε θεωρείται δυτικός πολιτισμός και ευρωπαϊκά πολιτικά και νομικά κεκτημένα!. Δηλαδή, αναιρεί παντοτινά την δυνατότητα κοινωνικοπολιτικών ελέγχων και εξισορροπήσεων, τις πολιτειακές αλλαγές και την εφαρμογή πάγιων δημοκρατικών αρχών (όπως την οικουμενικά αποδεκτή αρχή ότι η πλειονότητα αποφασίζει και η  μειονότητα κατοχυρώνεται). Δεν διαχωρίζει επίσης την δικαστική από την εκτελεστική εξουσία αφού καθιστά την πρώτη πολιτικό επιδιαιτητή που ουσιαστικά αντικαθιστά την λαϊκή κυριαρχία!! Πώς λοιπόν έχει οποιαδήποτε σχέση με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ η έφεση κάποιων συναδέλφων σας να μετατρέπονται σε «πολιτικά παπαγαλάκια» ιμπεριαλιστικών-ηγεμονικών συμφερόντων με το να υποστηρίζουν ένα ανελεύθερο καθεστώς στην Κύπρο! Ένα καθεστώς το οποίο χωρίς την παραμικρή αμφιβολία καταστέλλει προκαταβολικά, εξαιρεί μόνιμα ή μακρόχρονα και ενσωματώνει όλες αυτές τις τερατώδεις πολιτειακές ρυθμίσεις ως θεμελιώδη στοιχεία της κοινοτικής έννομης τάξης (έτσι αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα τα κεκτημένα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης επειδή αυτό θα αποτελεί οπισθοδρόμηση και όχι πρόοδο στην διαδικασία ολοκλήρωσης). Έβδομο, πως επίσης συνάδελφοί σας υποστηρίζουν ότι η αποδοχή του σχεδίου Αναν διευκολύνεται επειδή η Κύπρος εντάσσεται στην ΕΕ όταν ακόμη και ένα ταπεινό άτομο μέτριας μόρφωσης όπως ο υποφαινόμενος γνωρίζει ότι παραβιάζεται ποικιλοτρόπως το διεθνές δίκαιο, δένεται κυριολεκτικά η Κύπρος στο τουρκικό στρατηγικό άρμα με συνταγματικές πρόνοιες και δεσμεύεται, επίσης συνταγματικά, να υποστηρίζει όλες τις ιδιοτροπίες των τούρκων πολιτικών στην πορεία διεκδικήσεων κα απαιτήσεων που σκοπό έχουν να εντάξουν την Τουρκία στην ΕΕ χωρίς όρους και προϋποθέσεις διαλύοντας ή αποδυναμώνοντας έτσι τα κεκτημένα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης!; Για παράδειγμα, κ Ήφαιστε, όπως πρέπει να γνωρίζετε εσείς και όλοι οι συνάδελφοί σας που τιτλοφορούνται ως πολιτικοί επιστήμονες, στο σχέδιο Αναν υπήρχε συνταγματική πρόνοια ότι η Κύπρος θα ήταν υποχρεωμένη να υποστηρίξει την τουρκική ένταξη στην ΕΕ ανεξαρτήτως του τι θα έκανε η Άγκυρα στους πολίτες της, στους γείτονές της και στη ίδια την Κύπρο. Όγδοο, ρωτήστε επίσης κ Ήφαιστε τους καλούς συναδέλφους σας που αναρριχούνται πολιτικά και ξεχνούν τα κείμενά τους, κατά πόσο συνάδει με την ιδιότητα του μέλους της ΕΕ η παντοτινή! παραμονή ξένων στρατευμάτων ενός υποψήφιου μέλους και το παντοτινό «δικαίωμα» επέμβασης. Πως θα αλλάξει αυτό με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ!!; Πως λοιπόν μερικοί συνάδελφοί σας επικαλούνται την κολοβή αυτή ένταξη για να αιτιολογήσουν την επιστημονικά-πολιτικά απαράδεκτη στάση τους;  Δεν το γνωρίζουν ή υποκρίνονται αυτοί οι συνάδελφοί σας και/ή πολιτικά πρόσωπα; Ένατο, ρωτήστε επίσης τους πολιτικολογούντες συναδέλφους σας κατά πόσο ο ρόλος τους είναι να εκλογικεύουν ύπουλα τις νεοιμπεριαλιστικές επιλογές που φέρνουν το διεθνές σύστημα πίσω στην εποχή της βαρβαρότητας ή κατά πόσο αντίθετα μοναδικός σκοπός της επιστήμης είναι να στηρίξουν την αμάχητη ανθρώπινη ατομική και συλλογική ελευθερία όπως κατοχυρώνεται μέσα από τις ανεξάρτητες κρατικές δομές, μέσα από τους διεθνείς θεσμούς συλλογικής ασφάλειας, μέσα από το διεθνές δίκαιο και μέσα από το δικαίωμά κάθε κράτους να αμύνεται εάν και όταν αναθεωρητικά-ηγεμονικά κράτη ζητούν αλλαγή της διεθνούς τάξης. Μήπως κάποιοι νομίζουν ότι αποστολή ενός επιστήμονα και μάλιστα ενός νομικού-συνταγματολόγου είναι να επικαλείται κάποια αναγκαιότητα υπέρ ανελεύθερων καθεστώτων; Μήπως δεν γνωρίζει ότι το «δίκαιο του ισχυρού» είναι αποδεκτό μόνο όταν εντάσσεται σ’ ένα νομιμοποιητικό κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο τάξης-δικαιοσύνης προικισμένο με κοινωνικοπολιτικούς ελέγχους κα εξισορροπήσεις, σ’ ένα πλαίσιο διαχωρισμού των εξουσιών, σ’ ένα πλαίσιο κοινωνικής αλληλεγγύης και σ’ ένα πλαίσιο που παρέχει δυνατότητες αλλαγής των φορέων εξουσίας και των δομών διανεμητικής δικαιοσύνης! Δεν γνωρίζουν οι συνάδελφοί σας ότι στις διακρατικές σχέσεις αυτά τα ζητήματα έχουν επιλυθεί οριστικά εδώ κα αιώνες, ότι πρόοδος του ανθρώπινου πολιτισμού σημαίνει να τηρείται χωρίς παρεκκλίσεις το διεθνές δίκαιο (διακρατική ισοτιμία, μη επέμβαση και εσωτερική κυριαρχία) και ότι όταν αυτό δεν συμβαίνει τουλάχιστον ο ενδιαφερόμενος λαός δεν πρέπει να υποκύπτει στις διεθνοφασιστικές αξιώσεις γιατί αν το κάνει ο συλλογικός του βίος τερματίζεται! Δέκατο, δεν γνωρίζουν οι συνάδελφοί σας συνταγματολόγοι ότι όταν μιλάμε για παρεκκλίσεις από την κοινοτική έννομη τάξη δεν μπορεί να σημαίνει καταστολή της δημοκρατίας-λαϊκής κυριαρχίας της κοινωνίας ενός κράτους-μέλους της ΕΕ που επιβάλλονται με εκβιασμούς και τελεσίγραφα από στρατευμένους υπαλλήλους διεθνών θεσμών. Άλλο πράγμα λοιπόν οι εξαιρέσεις που αθέμιτα επιβάλλονται επί ενός κυρίαρχου κράτους-μέλους της ΕΕ και άλλο οι εξαιρέσεις τις οποίες για πολύ ειδικούς λόγους ζητά το ίδιο το κυρίαρχο κράτος. Ενδέκατο, θα ακούσατε και εσείς πρόσφατα την απίστευτη θέση ενός άλλου γνωστού –στο τρίγωνο Σύνταγμα-Εξάρχεια-Κολωνάκι όπου κυκλοφορούν πολλοί αναρχονεοφιλελεύθεροι στοχαστές ενδεδυμένοι ακαδημαϊκούς μανδύες– ότι η μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε κοινωνικοπολιτικό σύστημα που θα λειτουργεί με δικαστικές αποφάσεις είναι «το ίδιο με το τις αποφάσεις για αγγούρια και ντομάτες και τον ρόλο των Ευρωπαϊκών δικαστηρίων (όπως το ΔΕΚ ή το Ανώτατο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων)»!!! Ασφαλώς αν και ο υποφαινόμενος δεν είμαι συνταγματολόγος, πρώτο, δεν καταδέχομαι ακόμη και να συζητήσω τέτοιες ανοησίες που στοχεύουν στην καταστολή της ελευθερίας των κυπρίων από φορείς ανελεύθερων εκτιμήσεων και δεύτερο, αν ήμουν καθηγητής και μου έλεγε κάτι τέτοιο ένας πρωτοετής φοιτητής θα τον βαθμολογούσα με ένα μεγάλο μηδενικό. Που είναι όμως οι ακριβοπληρωμένοι συνταγματολόγοι-νομικοί για να αποστομώσουν-ελέγξουν τον επιστημονικά εκτροχιασμένο συνάδελφό τους; Αν μου πέφτει λόγος ως ενδιαφερόμενος πολίτης, κ Ήφαιστε, θα έλεγα ότι τέτοια φαινόμενα προσβάλλουν όλους τους ακαδημαϊκούς και υποβαθμίζει τόσο τον ακαδημαϊκό διάλογο όσο και τις δημόσιες συζητήσεις. Τέλος, ένας επιστήμονας και πολύ περισσότερο ένας συνταγματολόγος είναι ο τελευταίος ο οποίος μπορεί να επικαλεστεί την «αναγκαιότητα» ως λόγο καταστολής της ελευθερίας-κυριαρχίας ενός λαού. Δεν γνωρίζουν οι συνταγματολόγοι μας ότι αυτό ήταν και αυτό είναι ο φασισμός; Καμιά αναγκαιότητα, κ Ήφαιστε, δεν δικαιολογεί καταστολή της ελευθερίας ενός λαού και το ΟΧΙ της κυπριακής κοινωνίας αυτό ακριβώς το νόημα είχε.

Με εκτίμηση,  Κύπρος Παλληκαρίδης 26.4.2004»

7. επιστολή φοιτητή για "αναλύσεις της πλάκας" προερχόμενες από πανεπιστημιακούς 

Απρίλιος 2004

Από φοιτητή διεθνών σχέσεων έλαβα την εξής ενδιαφέρουσα επιστολή που αναφέρεται σε επιφυλλίδα σε ελληνική εφημερίδα έλληνα πανεπιστημιακού για το Κυπριακό μετά τις διαπραγματεύσεις της Ελβετίας. Την καταχωρώ επειδή όπως γίνεται σαφές από το σχόλιο του επιστολογράφου υπάρχει ακόμη ελπίδα μιας και το επιστημονικό επίπεδό του φοιτητή-επιστολογράφου είναι απείρως καλύτερο από τον πανεπιστημιακό με τον τρικυμισμένο εγκέφαλο. Αν κάποιος ξέρει το όνομα αυτού του απίστευτου κονδυλοφόρου που πεισματικά τάσσεται υπέρ της διάσπασης των κρατών καλά θα έκανε να μου το γνωστοποιήσει. Οι ιδέες τους ευθέως θίγουν την δημοκρατία (αρχή της πλειοψηφίας) και το διεθνές δίκαιο (εσωτερική-εξωτερική κυριαρχία). Με χαρακτηριστική διανοητική υπουλότητα, επιπλέον, ανακατώνει ανόμοιες περιπτώσεις για να υποστηρίξει, βασικά, την διάσπαση της εσωτερικής κυριαρχίας των κρατών. Όπως ορθά σημειώνει ο φοιτητής είναι αναλύσεις της πλάκας. Απλά, προέρχονται από γελοίες πέννες που κατακλύζουν τα πανεπιστήμια τα τμήματα διεθνών σχέσεων παγκοσμίως. Το όνομα του συγγραφέα του πιο κάτω γελοίου κειμένου δεν το έχω αλλά δεν έχει σημασία.

[Τα περί «Λουκέρνης ως νέας Ζυρίχης» δεν ισχύουν, για επτά τουλάχιστον λόγους:

(.........................) 4. Αντίθετα από το 1960, σήμερα γνωρίζουμε πολύ καλύτερα πώς μία δημοκρατική χώρα διαχειρίζεται πιο αποτελεσματικά τις εθνοτικές της διαφορές: με «εθνοτικά συναινετική δημοκρατία», κατά βάση με τη μορφή ομοσπονδίας ή αυτονομίας, και υπάρχουν πλείστα όσα τέτοια παραδείγματα (π.χ. Βέλγιο, Ελβετία, Ισπανία, Φιλανδία, Ολλανδία, Βρετανία σε σχέση με τη Β. Ιρλανδία, Καναδάς, Νότιος Αφρική, Νέα Ζηλανδία)].

Σχόλια του φοιτητή που έστειλε το σημείωμα: Αν έπιασα το νόημα, όλες οι παραπάνω περιπτώσεις μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι και ρυθμίζονται με τον ίδιο τρόπο... Πέρα από την πλάκα όμως, η αναφορά στο καθεστώς του apartheid μπορεί να θεωρηθεί απλώς ατυχής; Ελπίζω να μην καταχράστηκα πολύ από το χρόνο σας, πιστεύω όμως ότι το ανωτέρω επιχείρημα κερδίζει μια θέση στα "Ενδο-ακαδημαϊκά" του site σας.

-------------------------------

Ελληνικές και ξένες ακαδημαϊκές ζούγκλες, Μάιος 2004

Σε περυσινά αλλά και σε άλλα προγενέστερα κείμενά μου έκανα νύξη για μια επί δεκαετίες εξελισσόμενη δημιουργία μοντέλων του εκκρεμούς της ακαδημαϊκής ζωής. Αφορά τόσο ευρύτερα την θέση και τον ρόλο του πολιτικού στοχασμού στο ιστορικοπολιτικό γίγνεσθαι όσο και την θέση των φορέων του πολιτικού στοχασμού ως επιστημονικών και ή ακαδημαϊκών λειτουργών. Στέκομαι για λίγο ξανά στο τελευταίο και την προσπάθειά μου εδώ και χρόνια να μαζεύω πληροφορίες και παραστάσεις σε ομοειδείς καταγραφές σε μια προσπάθειά μου να δημιουργήσω μια ιδεοτυπική κατασκευή της εκατέρωθεν ανθρωπολογίας του εκκρεμούς της ακαδημαϊκής ζωής στο εσωτερικό της πανεπιστημιακής ανεξαρτησίας, και όχι μόνο. Αυτό που ήθελα να τονίσω εδώ είναι ότι ναι μεν στο εσωτερικό του ελληνικού πανεπιστημιακού ασύλου έχουμε πολλά προβλήματα αλλά αυτά που σωρεύονται ως εμπειρίες ή άλλες καταγραφές και πληροφορίες από πολλά πανεπιστήμια των ευρωπαϊκών και αμερικανικών πανεπιστημίων είναι ενίοτε τερατώδη. Αν και όπως είπαμε οι δημιουργία ομοειδών καταγραφών δεν μπορεί να εκφράζει μια μόνο περίπτωση αλλά ιδεοτυπικά χαρακτηριστικά των εκατέρωθεν λογικών απολήξεων -η οποία, ιδεοτυπική κατασκευή, όσο περισσότερο περιεκτική και ολιστική είναι τόσο πιο χρήσιμη αποδεικνύεται- συγκροτείται σταδιακά μια εκ των έσωθεν αναίρεση των ποιοτικών βαθμίδων πολλών πανεπιστημιακών τμημάτων, ακόμη και επιφανών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Οι ψηφίδες που κατασκευάζουν το μωσαϊκό αφορούν πολλά ζητήματα. Αναφέρω ενδεικτικά και χαρακτηριστικά που στον ελληνικό πανεπιστημιακό χώρο θα εθεωρείτο, ευτυχώς, αδιανόητο : Πρόσληψη καθηγητών όχι με κανονικές κρίσεις όπως εμείς γνωρίζουμε αλλά με συνεντεύξεις. Συνεκτίμηση έργων όχι κατ' ανάγκη βάση περιεχομένου αλλά βάση εκδοτικού οίκου, βιβλιοκριτικών και ετεροαναφορών. Η αποθάρρυνση των ακαδημαϊκών ελέγχων στις ενδο-τμηματικές υποθέσεις και η ψυχρή αν όχι παγωμένη συνεκτίμηση ιδιοτήτων μιας υποψηφιότητας οι οποίες δεν είναι πάντοτε και κατ' ανάγκη ακαδημαϊκού χαρακτήρα. Η εκδήλωση ρατσιστικών φαινομένων φεμινιστικού, ομοφυλλοφυλικού, ή μισογυνισμού. Η δεσποτική ιδεολογική καταναγκαστική ατμόσφαιρα που ανάλογα με τα εφήμερα κριτήρια κάθε συγκυρίας μπορεί να είναι μαρξιστικά, φιλελεύθερα και σήμερα κριτικά κοντρουκτιβιστικά. Τα τελευταία, όπως έχω εξηγήσει σε πολλά βιβλία μου, εκτός της επιστημονικής και επιστημολογικής αναρχίας που τα χαρακτηρίζει και της απουσίας κάθε αληθινής οντολογικής συνάφειας, συσπειρώνουν άναρχα φιλελεύθερα, μαρξιστικά και νεοφιλελεύθερα στοιχεία για να κτίσουν σιγά σιγά μεταμοντέρνα ιδεολογήματα και  θεωρήματα που κανείς μπορεί να δει ανάγλυφα και παραστατικά στο μεγαλούργημα του Κονδύλη Η παρακμή του Αστικού Πολιτισμού (κείμενο που επεξεργάζομαι για εκτεταμένη χρήση σε μελλοντικές αναλύσεις μου). Για να αναφερθώ σε μερικά μόνο ακόμη στοιχεία και θα επανέλθω, το μέγα αλισβερίσι που ροκανίζει πλέον θανάσιμα την πνευματική και επιστημονική ανάπτυξη στην Δύση είναι τα λεγόμενα "περιοδικά αξιολογητών". Εκεί επικρατεί όργιο ομοϊδεαετικής αλληλεγγύης. Σε μερικά τουλάχιστον εμφανούς ιδεολογικής κλίσης, ένας αξιοπρεπής ακαδημαϊκός προτιμά να αυτοκτονήσει παρά να στείλει κείμενο για δημοσίευση. Και όμως, όλες αυτές οι ομοϊδεαετικές δραστηριότητες αποτελούν τεκμήριο διορισμών και εξελίξεων. Πρέπει να πω ότι και στην Ελλάδα όλα αυτά τα παρακμιακά φαινόμενα άρχισαν να διαδίδονται ραγδαία. Δεν λέω να μην λαμβάνονται υπόψη "ξένες δημοσιότητες". Να συνεκτιμούνται όπως κάθε άλλη και κυρίως μόνο κύριο κριτήριο να είναι η επιστημονική οντότητα ενός κειμένου και οι επιστημολογικές του προδιαγραφές. Ακόμη και σε γλώσσα σουαχίλι να είναι γραμμένο ένα κείμενο, είπα σε πρόσφατη Γενική Συνέλευση, θα πρέπει να εκτιμάται το περιεχόμενο. Ακόμη και αν δεν δημοσιευτεί αλλού και αν η συμβατική επιστημονική σοφία το αγνοεί, η επιστημονική οντότητά του δεν ακυρώνεται.