ΒαρβαρότητεςΔεκ08

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σχόλια Π. Ηφαίστου όταν άρχισαν τα επεισόδια του Δεκεμβρίου 08 - 11.12.2008

Σημ. Πιο κάτω παραθέτω τα πρώτα σχόλια σε συζήτηση φόρουμ ακαδημαϊκών όταν άρχισε η συζήτηση

-----Original Message-----
From: Hellenic Professors and PhDs Electronic Forum [mailto:HELLENIC-PROFESSORS-PHDS@HEC.GREECE.ORG] On Behalf Of Ifestos
Sent: Thursday, December 11, 2008 12:00 AM
To: HELLENIC-PROFESSORS-PHDS@HEC.GREECE.ORG
Subject: [HELLENIC-PROFESSORS-PHDS] Άσυλο, θεσμοί της πολιτείας, τάξη, δικαιοσ ύνη και κοινωνική ειρήνη

Ίσως να είναι άσκοπο να συζητάμε τα αυτονόητα με άτομα που δεν θέλουν να καταλάβουν και που νομίζουν πως σε μια συζήτηση «anything goes». Όμως, μιας και οι συμμετέχοντες στην παρούσα λίστα συζητήσεων είναι όλοι εξαιρετικής μόρφωσης (μακρόχρονες σπουδές, ο καθείς στο αντικείμενό του) θα μπορούσα να προσθέσω μερικά ακόμη επιχειρήματα. Επανέρχομαι γιατί είναι βαριά κατηγορία ακόμη και υπαινιγμός πως οποιοσδήποτε σε αυτή την λίστα υποστήριξε την αστυνομοκρατία ή οτιδήποτε παραπλήσιο ανελεύθερο και αντιδημοκρατικό. Τα σχόλια που ακολουθούν δεν αφορούν, κατ’ ανάγκη, τους συναδέλφους που σχολίασαν τα την δική μου θέση.

Για τάξη, δικαιοσύνη, δημοκρατία κα πολιτισμό μιλάμε και σε αναφορά με αρχές και κριτήρια τα οποία σε κάθε ευνομούμενο, ορθολογιστικό και πολιτισμένο κράτος θεωρούνται αυτονόητα. Την κοινωνική δικαιοσύνη που ο καθείς μας επιθυμεί την διεκδικεί μόνο όταν η τάξη, η κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένη δικαιοσύνη και η κοινωνική ειρήνη είναι διασφαλισμένα.

Κατ’ αρχάς όσον αφορά τα πανεπιστήμια, ας συμφωνήσουμε για κάτι αντικειμενικό: Για αστυνομοκρατία στα πανεπιστήμια κανείς δεν μίλησε. Οι περισσότεροι έλληνες θα αντισταθούν σε κάθε αστυνομοκρατία, δεσποτικό καθεστώς ή ξένο κατακτητή. Αυτό πάντα έκαναν και αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν. Το ζητούμενο είναι η διασφάλιση της ακαδημαϊκής ανεξαρτησίας όπως την περιέγραψα στο προηγούμενο μήνυμα και που υποθέτω ότι όλοι, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, συνάδελφοι θα συμφωνούν (παραθέτω το μήνυμα πιο κάτω). Το ίδιο ισχύει για την ευρύτερη δημόσια τάξη.

Το πώς θα προστατευτεί το ακαδημαϊκό άσυλο είναι ζήτημα που θα χειριστούν οι πανεπιστημιακές αρχές σε συνεργασία με τα υπόλοιπα όργανα της πολιτείας. Γιατί λοιπόν τόση επιφυλακτικότητα και ενίοτε μεγάλη αντιπάθεια κατά των θεσμών της πολιτείας μας όταν μάλιστα συζητούμε κάτι ξεκάθαρο: Το ποιος είναι ο πιο πρόσφορος τρόπος και ο πιο νόμιμος τρόπος να προστατευτεί η ακαδημαϊκή ανεξαρτησία! Εξ αντικειμένου, τον πρώτο λόγο έχουν τα αυτοδιοικούμενα όργανα των πανεπιστημίων. Δεν σημαίνει κατ' ανάγκη να καλέσουν την αστυνομία. Ας προσπαθήσουμε να πληροφορηθούμε, για παράδειγμα, ποια είναι η πρακτική άλλων δημόσιων πανεπιστημίων σε άλλα κράτη.

Πέραν αυτού ζούμε σε μια ευνομούμενη κοινωνία όπου δεν υπάρχουν μαύρα πρόβατα. Είναι εξωφρενικό, για παράδειγμα, όταν κάποιοι πασίδηλα αντιπαθούν τους θεσμούς της πολιτείας μας. Οι Ένοπλες Δυνάμεις όπως και οι δυνάμεις εσωτερικής ασφάλειας είναι σάρκα από τις σάρκα μας. Οι πρώτες προασπίζονται ότι πολυτιμότερο έχει μια κοινωνία, την συλλογική της ελευθερία. Ο δεύτερες την τάξη, την κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένη δικαιοσύνη και τις ζωές μας όταν κινδυνεύουν από εγκληματίες. Στα μάτια πολλών εν τούτοις φαντάζουν ως περίπου εχθροί. Γιατί? Δεν είναι μια τέτοια στάση απόλυτος παραλογισμός;

Απόδειξη: Σχολιαστές και αερολόγοι των τηλεοπτικών παραθύρων προδίκαζαν το κατά πόσο θα διωχθούν ή όχι, το κατά πόσο θα γίνει δίκη ή όχι και το κατά πόσο θα εκδοθεί δικαστική απόφαση όσον αφορά τον αστυνομικό που φόνευσε τον νεαρό στα Εξάρχεια. Μας υποβάλλουν υπουλότητες περί συλλογικής ευθύνης όλων των δυνάμεων εσωτερικής ασφάλειας. Χωρίς ούτε ένας!! να πει μια καλή λέξη για τις χιλιάδες αστυνομικούς που διακινδύνευαν την ζωή τους νύκτα-μέρα από επιθέσεις εγκληματιών μασκοφόρων τραμπούκων. Αστυνομικοί που μέρα νύχτα κυριολεκτικά μάχονταν κατά εγκληματικών στοιχείων του πιο βάρβαρου είδους (και ίσως ποδογετούμενα - εμένα πάντως μου θύμιζε πορτοκαλί επανάσταση - οι αγγλομαθείς μπορούν να δουν μια συγκλονιστική ανάλυση για το τι σημαίνει αυτό στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/55SoftPower.htm).

Ας το πούμε με το όνομά του: Οι αστυνομικοί που νύκτα-μέρα φύλασσαν τις περιουσίες των συμπολιτών μας, την ζωή των περαστικών και την δημόσια τάξη είναι ήρωες άξιοι επιβράβευσης και όχι μαύρα πρόβατα.

Μπορεί κάποιος από τους πολλούς κατήγορους να βάλει τον εαυτό του στην θέση ενός αστυνομικού τις τελευταίες μέρες? Δηλαδή δεν άξιζε μια καλή λέξη για αυτούς τους ανθρώπους που βάζουν την ζωή τους σε κίνδυνο για να διασφαλίσουν την τάξη και την δικαιοσύνη που εμείς ορίζουμε!!? Μπορεί ένα ολόκληρο σώμα της κοινωνίας, το αστυνομικό σώμα, να στιγματίζεται επειδή όπως φαίνεται ένας εξ αυτών έκανε ένα φόνο. Ακόμη, μπορεί να μεγαλοποιείται ένα επεισόδιο πυροβολισμών στον αέρα κάποιων αστυνομικών που διέφευγαν δεκάδων μανιασμένων κουκουλοφόρων; (όπως ίσως θα έκαναν οι περισσότεροι κατήγοροί τους αν κανείς απειλήσει την ζωή τους) Δηλαδή: Δεν ενδιαφερόμαστε για τους εγκληματίες και διαμαρτυρόμαστε γιατί οι καταδιωκόμενοι αστυνομικοί πυροβόλησαν στον αέρα για να σωθούν! Έλεος!

Μια από τα ίδια έχουμε κάθε τόσο: Σήμερα, υπάρχει κοινωνική δυσφορία, λένε κάποιοι, και αυτή η δυσφορία δικαιολογεί, δήθεν, το κάψιμο των πόλεών μας και των περιουσιών βιοπαλαιστών και των οικογενειακών επιχειρήσεων (τις κροκοδείλιες αποκηρύξεις των εμπρηστών ας τις απευθύνουν προς πνευματικά υπανάπτυκτους).

Ας πούμε λοιπόν το αυτονόητο: Οι αστυνομικοί είναι έλληνες πολίτες. Οι αστυνομικοί επιφορτίζονται με την δική μας ασφάλεια και την διαφύλαξη του νόμου που εμείς ορίζουμε. Και όταν ένας ή περισσότεροι αστυνομικοί παρανομήσουν θα πρέπει να ελεγχθούν όπως κάθε άλλος εξ ημών αλλά όχι να αποδίδεται συλλογική ευθύνη ή να γίνεται αφορμή για επιθέσεις κατά ενός σημαντικού θεσμού του κράτους (το ίδιο ισχύει για κάθε κράτος ανεξαρτήτως καθεστώτος). Ποιος εξάλλου από τους παραπονιάρηδες των τηλεοπτικών παραθύρων ζήτησε στο παρελθόν καλύτερη εκπαίδευση και καλύτερη μόρφωση των μελών των σωμάτων τάξης;

Ενόσω οι άνθρωποι δεν θα είναι αλτρουιστές, η κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένη τάξη-δικαιοσύνη και η ευνομία των πολιτισμένων πολιτειών θα διασφαλίζεται με σώματα τάξης. Και πάλιν: Πολλοί συγχέουν την αστυνομοκρατία ενός δεσποτικού καθεστώτος με τα σώματα ασφαλείας ενός ευνομούμενου και δημοκρατικού κράτους.

Θέλω να είμαι απόλυτα σαφής για κάτι πολύ σκληρό αλλά απόλυτα αληθές!! που επιβάλλεται να τονιστεί: Είναι πνευματική ασθένεια να θέλει κανείς να καταστρέψει τον δικό του εθνικό πολιτισμό. Είναι πνευματική ασθένεια να μισεί κανείς υπαρξιακά τα δικά του σώματα ασφαλείας που διασφαλίζουν την εσωτερική τάξη-δικαιοσύνη. Είναι πνευματική ασθένεια να μισεί τους θεσμούς της πολιτείας του. Και είναι πνευματική ασθένεια να μισεί κανείς τα δικά του σώματα εξωτερικής ασφάλειας που διασφαλίζουν την εθνική ανεξαρτησία. Τι είναι, εξάλλου, φασισμός αν δεν είναι η εχθρότητα κατά του πολιτικού πολιτισμού ενός λαού και των θεσμών που του επιτρέπουν να είναι ελεύθερος, να διεξάγει ειρηνικούς κοινωνικούς αγώνες και να ευημερεί!

Μιας και μερικοί συνάδελφοι που απάντησαν στο αρχικό μου μήνυμα καλούν να αναζητήσουμε τα αίτια, επισημαίνω πως τρεις δεκαετίες μετά τις διαδηλώσεις μας κατά της εγκάθετης δεσποτικής Χούντας στην Σόλωνος και στα Πατήσια με αίτημα την ελευθερία, την εθνική ανεξαρτησία και την δημοκρατία διαπιστώνουμε πως μερικοί συμπολίτες μας δεν θέλουν το έθνος μας, δεν θέλουν το κράτος μας και δεν θέλουν τους θεσμούς μας. Αντί να βλέπουν εγκληματίες στους πυρπολητές των Πόλεών αλληθωρίζουν και βλέπουν αγωνιστές της … κοινωνικής δικαιοσύνης. Ας είναι τουλάχιστον ειλικρινείς για να δηλώσουν ευθαρσώς τι ακριβώς θέλουν.

Πολλοί από αυτούς είναι οι ίδιοι που το 2003-4 έλεγαν πως στο όνομα της «μετά-εθνικής εποχής» (δηλαδή στον κοπανιστό αέρα της νοσηρής φαντασίας τους) έπρεπε να δεχθούμε μετ’ ευχαριστών το φασιστοειδές σχέδιο Αναν. Σχέδιο φασιστικό, σχέδιο ανελεύθερο, σχέδιο αντιδημοκρατικό, σχέδιο βάρβαρο (θεμελιωμένη επιστημονική θέση: βλ. http://www.ifestosedu.gr/32RuleofLaw.htm, ανάλυση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας που κανένας ανανιστής δεν είχε την επιστημονική εντιμότητα να πει mea culpa ή να επιχειρήσει να την αντικρούσει στοιχειωδώς). Πολλοί από αυτούς είναι οι ίδιοι που γέμισαν λίστες ντροπής υπέρ της πλεκτάνης που θα έθρεφε το διεθνοφασιστικό θηρίο: τους άγγλους αποικιοκράτες, τους αμερικανούς νέο- συντηρητικούς και τους στρατοκράτες της Άγκυρας. Και όλα αυτά στο όνομα μεταμοντέρνων δήθεν «προοδευτικών» ιδεολογημάτων που παθαίνοντας παράκρουση προβλέπουν την άμεσα επερχόμενη παγκόσμια ενότητα. Οι ίδιοι περίπου «συνωστισμένοι» στις ίδιες περίπου λίστες στήριξαν τις ανεκδοτολογικές αποδομητικές ιστοριογραφίες.

Σίγουρα, οι περισσότεροι συμπολίτες μας είναι καλόπιστοι. Όμως, ένα μεγάλο μεταμοντέρνο πέπλο που αποδυναμώνει και ροκανίζει τα πνευματικά θεμέλια της κοινωνίας πλανάται πάνω από τις πόλεις μας (βλ. αναφορές και στο πρώτο μου μήνυμα που αναρτήθηκε αναθεωρημένο στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/73επικαιρασχολια.htm). Πολλοί έλληνες πλέον επί δεκαετίες έχουν υποστεί πνευματικά βασανιστήρια από ξενόφερτες ιδεολογίες, ιδεολογήματα και θεωρήματα που πάντοτε εξυπηρετούν ηγεμονικούς σκοπούς. Ούτε οι πρώτοι είναι που το έπαθαν ούτε θα είναι οι τελευταίοι. Περισσότερη ανάλυση σε επερχόμενη μονογραφία ακαδημαϊκής υφής για το ζήτημα του μεταμοντερνισμού που ροκανίζει τα κοινωνικοπολιτικά θεμέλια στην Ευρώπη, στην Ευρώπη και ευρύτερα.

ΝΒ

Στο τέλος παραθέτω, γι’ αυτούς που δεν παρακολούθησαν την συζήτηση, το αρχικό μου μήνυμα.

Π. Ήφαιστος

Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων

Πανεπιστήμιο Πειραιώς

www.ifestosedu.gr - info@ifestosedu.gr

Π. Ήφαιστος - P. Ifestos - 9.12.2009

www.ifestosedu.gr - info@ifestosedu.gr

-----Original Message-----

From: Hellenic Professors and PhDs Electronic Forum [mailto:HELLENIC-PROFESSORS-PHDS@HEC.GREECE.ORG] On Behalf Of N.Sifakis

Sent: Tuesday, December 09, 2008 2:34 PM

To: HELLENIC-PROFESSORS-PHDS@HEC.GREECE.ORG

Subject: Re: On Athens's Riots and the Killing of the Young Boy

Π. Ήφαιστος - P. Ifestos

www.ifestosedu.gr - info@ifestosedu.gr

ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

To: 'Hellenic Professors and PhDs Electronic Forum'
Subject: μεταψυχροπολεμικός αριστερο-δεξιο-αναρχο-σοσιαλο-κεντρωο-μεταμοντέρνος ιδεολογικός χυλός και το κάψιμο των πόλεών μας

Αγαπητοί,

Θα θυμάστε ότι πριν λίγο καιρό σας είχα στείλει το σημείωμά μου για την Βαρβαρική εισβολή στα Πανεπιστήμια: "είναι και αυτοί μια κάποια λύση». (http://www.ifestosedu.gr/87ΒαρβαρικήΕισβολή.htm). Σήμερα το φαινόμενο προεκτείνετε πανελλαδικά σ’ ένα παραλογισμό ευρύτερης πλέον πανελλαδικής κλίμακας. Καλά θα κάνουμε να δούμε τα αντικειμενικά γεγονότα που για κάποιους περίεργους λόγους όπως φαίνεται ελάχιστοι βλέπουν:

1. Είχαμε ένα φόνο για το οποίο σε κάθε ευνομούμενο κοινωνικοπολιτικό σύστημα αρμόδια είναι η δικαιοσύνη για να αποφανθεί κατά πόσο οφείλεται σε εγκληματική πρόθεση, αμέλεια, αδεξιότητα ή όπως άλλοι συνάδελφοι υπαινίχθηκαν σε έλλειμμα επαγγελματισμού που σε κάθε περίπτωση στο επίπεδο της πολιτείας στην Ελλάδα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

2. Ο φόνος αυτός γίνεται αιτία μιας ανεύθυνης αντιπολιτευτικής δημαγωγίας που γενικεύει ασύστολα με άλματα ντροπιαστικά για την ανθρώπινη νοημοσύνη και την στοιχειώδη ανθρώπινη λογική, αλλά και μιας εξίσου ανεύθυνης κυβερνητικής εξουσίας που αντί να βάλει τα πράγματα στην θέση της αντιδιαστέλλοντας τον φόνο από την ανάγκη ευνομίας έντρομη αφήνει τους βαρβάρους να καταστρέψουν την οικονομική ζωή των πόλεων, να καταστρέψουν την περιουσία βιοπαλαιστών της ζωής που στήνουν μια οικογενειακή επιχείρηση και να απειλούν τους φιλειρηνικούς πολίτες των πόλεών μας. Όλοι μαζί ντροπιαστικά και προσβλητικά για την μνήμη του φονευμένου νέου μας ρίχνουν ένα δρακρύβρεχτο πέπλο για να επισκιάσουν τα ιδεολογικοπολιτικά βέλη που όλοι ρίχνουν εναντίον όλων. Για να επισκιάσουν έτσι την πραγματική τους έγνοια: Ποιος θα συνεχίσει να λυμαίνεται τον πολιτειακό πλούτο, δηλαδή τον κόπο μας.

3. Για να σταθώ στο τελευταίο, προσβάλλεται η αισθητική μας όταν παρακολουθούμε διαλόγους πολιτικών, ύπουλες πολιτικές στοχεύσεις σχολιαστών κατά τα άλλα ταγμένων και ορκισμένων σε άρθρα δεοντολογικής πίστης για την δημόσια πληροφόρηση και ακόμη πιο ύπουλες ιδεολογικοποιήσεις του φόνου για να περάσουν δήθεν «προοδευτικά» μηνύματα τα οποία θρέφουν τους βάρβαρους που ισοπεδώνουν την πόλη μας.

4. Την ίδια στιγμή η δημόσια σφαίρα αποστειρώθηκε από μεγάλα ζητήματα της εθνικής μας ζωής: Το μακεδονικό, τις τουρκικές προκλήσεις στην Θράκη, το ρεζίλι στο Καστελόριζο που παρουσιάστηκε ως περίπου εθνικός θρίαμβος και τον πολύ τωρινό!! ναυτικό αποκλεισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας που προδικάζει την μελλοντική ιδιοκτησία ενός τεράστιου όπως γράφτηκε υποθαλάσσιου πλούτου που βρίσκεται στον βυθό της περιοχής που εκτείνεται από την νότια Κύπρο μέχρι το Αιγαίο. Ποιος δίνει στους σημερινούς κατόχους της εξουσίας να αφήνουν να χάνεται αυτό που το διεθνές δίκαιο και οι διεθνείς συνθήκες δίνει στην Ελλάδα και στην Κυπριακή Δημοκρατία!

5. Τέλος αλλά όχι το τελευταίο που θα μπορούσε να αναφερθεί, ευαγή ιδρύματα που χρηματοδοτούν κερδοσκόποι και έξωθεν «υπηρεσίες» συνεχίζουν τις επιστημονικά μακάβριες προπαγανδιστικές δραστηριότητες που αποπροσανατολίζουν την Ελλάδα από μια ορθολογιστική διπλωματία και την σέρνουν από τον ένα καταστροφικό κατευνασμό στον άλλο. Αυτό δεν είναι τωρινό φαινόμενο αλλά δύο τουλάχιστον δεκαετιών και τώρα πληρώνουμε το τίμημα. Πολλά επέρχονται. Εμείς θα τα αποτυπώσουμε σε επερχόμενες δημοσιεύσεις. Τι σημασία έχει όμως όταν οι ενδιαφερόμενοι δεν τα βλέπουν την στιγμή που πρέπει!

Δεν θα επεκταθώ εδώ για τα αίτια. Λέω μόνο ότι ευθύνονται οι ξενόφερτες ιδεολογίες που από καιρό ροκανίζουν τον ελληνικό κατ’ αλήθειαν συλλογικό βίο και των οποίων η λογική κατάληξη είναι ο μεταμοντέρνος κατήφορος προς το απόλυτο μηδέν, την αναρχία και το χάος. Μεταξύ άλλων είναι:

1. Τα αδιέξοδα φιλελεύθερα και μαρξιστικά υλιστικά θεωρήματα και ιδεολογήματα. Στις μέρες μας συγκλίνουν για φτιάχνουν ένα ελάχιστα θρεπτικό μεταμοντέρνο χυλό που απονευρώνει την ελληνική κοινωνία. Όλα αυτά συσκοτίζουν την αλήθεια, ότι δηλαδή η δική μας κοινωνική δικαιοσύνη είναι ζήτημα των δικών μας κοσμοθεωριών, των δικών μας ηθικοκανονιστικών επιταγών και των δικών μας ιστορικών συνθηκών (και κανενός άλλου στην υπόλοιπη οικουμένη ή στο σύμπαν)

2. Τα εν γένει αντιπνευματικά ιδεολογήματα που θρέφουν μια αντίληψη της δημόσιας σφαίρας που ροκανίζει τον συλλογικό μας ορθολογισμό και που επηρεάζει δραστικά τις έσχατες αλήθειες κάθε βιώσιμης κοινωνίας για το πώς διαμορφώνονται το Πολιτικό, οι ιεραρχίες, τα συλλογικά νοήματα, η δικαιοσύνη και οι ηθικοκανονιστικές δομές.

3. Η ιδεολογική χρήση της ιστορίας η οποία αφού έκτισε επίπλαστες «κρατικές-εθνικές» κατασκευές στην Δύση, αντεστραμμένη τώρα αποδομεί όχι μόνο τα δικά της τέρατα αλλά και όποια πολιτεία δεν τις έχει ανάγκη, για παράδειγμα, ιστορικά έθνη όπως το δικό μας και άλλω=

1) είλεται σε εγκληματική πρόθεση, αμέλεια, αδεξιότητα ή όπως άλλοι συνάδελφοι υπαινίχθηκαν σε έλλειμμα επαγγελματισμού που σε κάθε περίπτωση στο επίπεδο της πολιτείας στην Ελλάδα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

2) Ο φόνος αυτός γίνεται αιτία μιας ανεύθυνης αντιπολιτευτικής δημαγωγίας που γενικεύει ασύστολα με άλματα ντροπιαστικά για την ανθρώπινη νοημοσύνη και την στοιχειώδη ανθρώπινη λογική, αλλά και μιας εξίσου ανεύθυνης κυβερνητικής εξουσίας που αντί να βάλει τα πράγματα στην θέση της αντιδιαστέλλοντας τον φόνο από την ανάγκη ευνομίας έντρομη αφήνει τους βαρβάρους να καταστρέψουν την οικονομική ζωή των πόλεων, να καταστρέψουν την περιουσία βιοπαλαιστών της ζωής που στήνουν μια οικογενειακή επιχείρηση και να απειλούν τους φιλειρηνικούς πολίτες των πόλεών μας. Όλοι μαζί ντροπιαστικά και προσβλητικά για την μνήμη του φονευμένου νέου μας ρίχνουν ένα δρακρύβρεχτο πέπλο για να επισκιάσουν τα ιδεολογικοπολιτικά βέλη που όλοι ρίχνουν εναντίον όλων. Για να επισκιάσουν έτσι την πραγματική τους έγνοια: Ποιος θα συνεχίσει να λυμαίνεται τον πολιτειακό πλούτο, δηλαδή τον κόπο μας.

3) Για να σταθώ στο τελευταίο, προσβάλλεται η αισθητική μας όταν παρακολουθούμε διαλόγους πολιτικών, ύπουλες πολιτικές στοχεύσεις σχολιαστών κατά τα άλλα ταγμένων και ορκισμένων σε άρθρα δεοντολογικής πίστης για την δημόσια πληροφόρηση και ακόμη πιο ύπουλες ιδεολογικοποιήσεις του φόνου για να περάσουν δήθεν «προοδευτικά» μηνύματα τα οποία θρέφουν τους βάρβαρους που ισοπεδώνουν την πόλη μας.

4) Την ίδια στιγμή η δημόσια σφαίρα αποστειρώθηκε από μεγάλα ζητήματα της εθνικής μας ζωής: Το μακεδονικό, τις τουρκικές προκλήσεις στην Θράκη, το ρεζίλι στο Καστελόριζο που παρουσιάστηκε ως περίπου εθνικός θρίαμβος και τον πολύ τωρινό!! ναυτικό αποκλεισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας που προδικάζει την μελλοντική ιδιοκτησία ενός τεράστιου όπως γράφτηκε υποθαλάσσιου πλούτου που βρίσκεται στον βυθό της περιοχής που εκτείνεται από την νότια Κύπρο μέχρι το Αιγαίο. Ποιος δίνει στους σημερινούς κατόχους της εξουσίας να αφήνουν να χάνεται αυτό που το διεθνές δίκαιο και οι διεθνείς συνθήκες δίνει στην Ελλάδα και στην Κυπριακή Δημοκρατία!

5) Τέλος αλλά όχι το τελευταίο που θα μπορούσε να αναφερθεί, ευαγή ιδρύματα που χρηματοδοτούν κερδοσκόποι και έξωθεν «υπηρεσίες» συνεχίζουν τις επιστημονικά μακάβριες προπαγανδιστικές δραστηριότητες που αποπροσανατολίζουν την Ελλάδα από μια ορθολογιστική διπλωματία και την σέρνουν από τον ένα καταστροφικό κατευνασμό στον άλλο. Αυτό δεν είναι τωρινό φαινόμενο αλλά δύο τουλάχιστον δεκαετιών και τώρα πληρώνουμε το τίμημα. Πολλά επέρχονται. Εμείς θα τα αποτυπώσουμε σε επερχόμενες δημοσιεύσεις. Τι σημασία έχει όμως όταν οι ενδιαφερόμενοι δεν τα βλέπουν την στιγμή που πρέπει!

i) Τα αδιέξοδα φιλελεύθερα και μαρξιστικά υλιστικά θεωρήματα και ιδεολογήματα. Στις μέρες μας συγκλίνουν για φτιάχνουν ένα ελάχιστα θρεπτικό μεταμοντέρνο χυλό που απονευρώνει την ελληνική κοινωνία. Όλα αυτά συσκοτίζουν την αλήθεια, ότι δηλαδή η δική μας κοινωνική δικαιοσύνη είναι ζήτημα των δικών μας κοσμοθεωριών, των δικών μας ηθικοκανονιστικών επιταγών και των δικών μας ιστορικών συνθηκών (και κανενός άλλου στην υπόλοιπη οικουμένη ή στο σύμπαν)

ii) Τα εν γένει αντιπνευματικά ιδεολογήματα που θρέφουν μια αντίληψη της δημόσιας σφαίρας που ροκανίζει τον συλλογικό μας ορθολογισμό και που επηρεάζει δραστικά τις έσχατες αλήθειες κάθε βιώσιμης κοινωνίας για το πώς διαμορφώνονται το Πολιτικό, οι ιεραρχίες, τα συλλογικά νοήματα, η δικαιοσύνη και οι ηθικοκανονιστικές δομές.

iii) Η ιδεολογική χρήση της ιστορίας η οποία αφού έκτισε επίπλαστες «κρατικές-εθνικές» κατασκευές στην Δύση, αντεστραμμένη τώρα αποδομεί όχι μόνο τα δικά της τέρατα αλλά και όποια πολιτεία δεν τις έχει ανάγκη, για παράδειγμα, ιστορικά έθνη όπως το δικό μας και άλλων ανατολικών κοινωνιών. Μια τηλεσκοπική επισήμανση: η ιστορική ατυχία της Δύσης εξερχόμενη της φεουδαρχίας να μην διαθέτει έθνος και αυτή η ανορθολογική αντίληψη αναζήτηση τεχνητής εθνικής κατασκευής είναι που οδήγησε στις εθνοκαθάρσεις, στις γενοκτονίες και στους παγκόσμιους πολέμους. Πολλές κοινωνίες δεν είχαν και δεν έχουν ανάγκη τέτοιων στρεβλώσεων. Η ξενοκρατία εδώ όμως συσκοτίζει αυτό το γεγονός με ύστερο παράδειγμα την ανεκδοτολογική ιστοριογραφία που ειδικεύεται στους «συνωστισμούς» και στις αποδομήσεις.

iv) Οι συμπαρομαρτούσες «κριτικές» κονστρουκτιβιστικές ασυναρτησίες περί «πατριωτισμού του συντάγματος» που υπονομεύουν την πραγματική κοινωνικοπολιτική συνοχή και δημιουργούν ψευδείς ή επίπλαστες συνειδήσεις.

v) Το ροκάνισμα της κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένης τάξης και δικαιοσύνης στο όνομα της μιας ή της άλλης οικουμενικής δήθεν δικαιοσύνης ως και να υπάρχει παγκόσμια κοινωνία και παγκόσμιο κοινωνικοπολιτικό σύστημα που θα μπορούσε να την προσδιορίσει.

vi) Η υπονόμευση των θεμελιωδών αρχών του διεθνούς δικαίου και των κρατοκεντρικών θεμελίων της διεθνούς οργάνωσης με προπαγανδισμό των ηγεμονικών αξιώσεων που τις δύο τελευταίες δεκαετίες αιτιολογούσαν το γεωπολιτικό πλιάτσικο. Καλά θα κάνουμε να θυμηθούμε τους ημέτερους κράχτες των επεμβάσεων για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και τις συμπαρομαρτούντες επεμβάσεις. Ο Παναγιώτης Κονδύλης εύστοχα έγραψε «όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς προπαγανδίζουν οι αφελείς». Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές τις επεμβάσεις και την ιστοριογραφική/κοσμοθεωρητική αποδόμηση καθώς και φασιστοειδή σχέδια όπως αυτό του Αναν για το κυπριακό τα έθρεψαν όπως ήδη γράψαμε ένας μεταψυχροπολεμικός αριστερο-δεξιο-αναρχο-σοσιαλο-κεντρωο-μεταμοντέρνος ιδεολογικός χυλός τον οποίο διόλου τυχαία χρηματοδοτούσε ένα ευρύ φάσμα διεθνικών και αδιαφανών δρώντων που εκτεινόταν από τον κερδοσκόπο μεγαλοαπατεώνα Σόρος μέχρι τις αμερικανικές «υπηρεσίες» και τα διάσπαρτα «ινστιτούτα» τους.

Όλα τα πιο πάνω ανορθολογικά και παράλογα είναι που εισρέουν στα μυαλά των παιδιών τα οποία δεν αντιλαμβάνονται πως ένας φόνος δεν δικαιολογεί να κάψουν την Πόλη μας!

Γιατί όμως να το καταλάβουν οι έφηβοι όταν δεν το κατάλαβαν όλοι αυτοί που αυτές τις μέρες παρελαύνουν στις τηλεοράσεις κάνοντας ιδεολογικά κηρύγματα αντί να καλέσουν να διασφαλιστεί η κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένη ελληνική τάξη και δικαιοσύνη. Ποιος να δείξει πραγματική πίστη και νομιμοφροσύνη σε αυτό τον τόπο, όμως, όταν τα πνευματικά σωθικά πολλών έχουν μακρόχρονα διαβρωθεί από αδιέξοδες ιδεολογίες κάθε είδους και κάθε απόχρωσης και από εγκάθετα ιδρύματα των ηγεμονικών αξιώσεων!

Για να παραφράσω και να αντιστρέψω τον Αριστοτέλη, «ένας αναληθής κατ’ αλήθειαν βίος που αναζητεί μια φανταστική παγκόσμια κατασκευή, οδηγείται σ’ ένα ψευδή και στρεβλό τρόπο ζωής ο οποίος ούτε την εσωτερική τάξη-δικαιοσύνη διασφαλίζει ούτε για την εθνική ανεξαρτησία νοιάζεται».

Τα παιδιά έτσι δασκάλους έχουν έτσι, αναμενόμενα, αυτά πράττουν. Ραγδαία τις δύο τελευταίες δεκαετίες η Ελλάδα χάνει τα νοήματά της, τις ιεραρχίες της και τους κοσμοθεωρητικους της προσανατολισμούς.

Ολοένα και περισσότερο την καλύπτει ένας μεταμοντέρνος χυλός που την ροκανίζει και την εκμηδενίζει.

Ένα σοβαρό ερώτημα βεβαίως είναι: Ποιος χαίρεται και ποιος λυπάται, ποιος χάνει και ποιος κερδίζει από αυτό τον πασίδηλο εκμηδενισμό του νεοελληνικού κράτους;

Υστερόγραφο και απάντηση σε ορισμένα ακόμη σχόλια συναδέλφων. Επιτρέψτε μου να καταχραστώ του χώρου για ακόμη μια παρέμβαση με αφορμή σχόλια για το άσυλο.

Πρώτον, δεν πρόσεξα να έχει κανείς εισηγηθεί την κατάργηση του Πανεπιστημιακού ασύλου. Πανεπιστημιακό άσυλο είναι το δικαίωμα των φοιτητών και των καθηγητών να συναθροίζονται ανεμπόδιστα στους χώρους του πανεπιστημίου, να διαλογίζονται ανεμπόδιστα και συζητούν, να ερευνούν, να γράφουν, να διδάσκουν και να διδάσκονται, να συνεδριάζουν, να ψηφίζουν τα όργανά τους και να απολαμβάνουν την άσκηση της ακαδημαϊκής ελευθερίας χωρίς απειλές χρήσης βίας ή χρήση βίας. Κανείς επίσης να μην καταστρέφει τα γραφεία τους, τους χώρους διδασκαλίας και τον τεχνολογικό εξοπλισμό. Αυτά θα πρέπει να προστατευτούν και όχι κάποιο ανύπαρκτο σε πολιτισμένες κοινωνίας δήθεν δικαίωμα παραβίασης όλων αυτών των αγαθών. Αυτό είναι ένα θλιβερό προνόμιο μοναδικά ελληνικό που δεν παραβιάζει μόνο την ακαδημαϊκή μας ελευθερία αλλά και την ελευθερία μας εν γένει. "Δημοκρατική χώρα" σημαίνει να προστατεύεται τόσο η ακαδημαϊκή ελευθερία, όσο και η ελευθερία εν γένει, κατά βάρβαρων συμπεριφορών και πράξεων, δηλαδή, κατά άσκησης μη νομιμοποιημένης βίας. Τα περιθώρια της νομιμοποιημένης βίας εξάλλου, τα προσδιορίζει όχι ο καθείς σύμφωνα με την βούλησή του αλλά η πολιτική διεργασία στην οποία όλοι συμμετέχουμε ή πρέπει να συμμετέχουμε ως πολίτες. Ανεξαρτήτως πολιτικής τυπολογίας, εξάλλου, πουθενά και σε καμιά ευνομούμενη χώρα του παρόντος, του παρελθόντος και του μέλλοντος δεν υπάρχουν νησίδες βαρβαρότητας.

Δεύτερον, η ίδια προβληματική ισχύει για τις ασφαλιστικές, τις περιουσίες και τις λιγότερο ή περισσότερο αιμοσταγείς τράπεζες. Αυτά τα ζητήματα και πολλά άλλα που αφορούν τον δημόσιο βίο οποιουδήποτε κράτους -καπιταλιστικού, κομμουνιστικού, αρχαίου, σύγχρονου ή μελλοντικού- δεν μπορούν να οροθετούνται και να οριοθετούνται από βίαιους μασκοφόρους που λεηλατούν και πυρπολούν. Δεν οροθετούνται και οριοθετούνται δικαιακά, επίσης, από γνώμες που αφορούν την προσωπική φιλοσοφική προαίρεση του καθενός. Οι γνώμες κατατίθενται στην πολιτική τράπεζα και παλεύουμε πολιτικά όχι στην βάση της ωμής, απρόκλητης και αθέμιτης ισχύος. Πολιτικός πολιτισμός σημαίνει κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένη δικαιοσύνη και όχι αναρχία και κατανομή πόρων που στηρίζεται στην κοινωνικά ανεξέλεγκτη βία. Εκτός, όπως έγραψα στο προηγούμενο μήνυμά μου, και αν συγχέουμε την ασέβεια απέναντι στους νόμους της πολιτείας με την έννοια της επανάστασης. Επανάσταση υπάρχει όταν η πατρίδα κατακτήθηκε από ξένους εισβολής ή όταν εγκάθετοι κατεξουσιάζουν δεσποτικά. Αν κανείς βλέπει λόγους για επανάσταση ας τους εξηγήσει. Και επανάσταση δεν κάνουν όσοι μασκοφόροι σπάζουν και πυρπολούν οικογενειακές επιχειρήσεις στο κέντρο των Πόλεων (μας).

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Η παράνοια φίμωσε τη Γιορτή